بر اساس آمارهای اعلام شده از سوی وزارت جهاد کشاورزی، از سال ۶۹ تا کنون، یک میلیون و ۵۷۴ هزار و ۲۶۰ هکتار از اراضی کشاورزی ایران تحت پوشش سیستم‌های نوین آبیاری قرار گرفته‌اند. بر اساس آخرین سرشماری کشاورزی ایران که توسط مرکز آمار در سال ۹۳ انجام شده است، کل سطح اراضی کشاورزی کشور ۱۶ میلیون و ۴۷۷ هزار هکتار است که ۴۶.۲ درصد آن را اراضی آبی تشکیل می‌دهد. بنابراین سطح اراضی آبی کشور، هفت میلیون و ۶۱۲ هزار و ۳۷۴ هکتار است. به این ترتیب با در نظر گرفتن آمارهای ارائه شده از سوی وزارت جهاد کشاورزی در زمینه استقرار روش‌های نوین آبیاری در مزارع، می‌توان گفت که طی ۲۷ سال گذشته ۲۰.۳۳ درصد از اراضی آبی کشور تحت پوشش سیستم‌های نوین آبیاری در راستای بهبود راندمان آب در بخش کشاورزی قرار گرفته‌اند. به این ترتیب، وزارت جهاد کشاورزی به طور متوسط طی ۲۷ سال گذشته، سالانه حدود ۵۷ هزار و ۳۰۶ هکتار از اراضی کشاورزی آبی ایران را تحت پوشش روش‌های نوین آبیاری قرار داده است. سرعت اجرای عملیات استقرار روش‌های نوین آبیاری در مزارع کشاورزی در سال‌های مختلف یکسان نبوده است. با در نظر گرفتن مشوق‌های مالی برای کشاورزان از سوی دولت، اجرای برنامه‌های مرتبط با صرفه‌جویی آب در بخش کشاورزی، سرعت گرفته است.
بر اساس آمارهای منتشر شده توسط وزارت جهاد کشاورزی، با اجرای سیستم‌های نوین آبیاری در بخش کشاورزی، پتانسیل صرفه‌جویی سالانه ۶.۹ میلیارد متر مکعب آب، در سطوح اجرا شده، وجود خواهد داشت. همچنین امکان کاهش حداقل ۲۵ درصدی مصرف کود، سم و بذر و امکان کاهش حداکثر ۲۵ درصدی مصرف انرژی در مزارع کشور ایجاد خواهد شد.
اگرچه اجرای سیستم‌های نوین آبیاری در مزارع، نسخه‌ای اثر بخش برای کاهش مصرف آب در مزرعه اعلام می‌شود اما در بسیاری از نقاط جهان، توسعه این سیستم‌ها، منجر به بهبود وضعیت مصرف آب کشاورزی نشده است. ایران نیز از این قاعده کلی مستثنی نیست. در ایران قبل از آنکه دولت برای استقرار سیستم‌های نوین آبیاری در مزارع اقدام به پرداخت کمک‌های بلاعوض کند، وزارت جهاد کشاورزی به عنوان مشوق، اجازه افزایش سطح زیر کشت به کشاورزان می‌داد. به این ترتیب تقریبا معادل آب صرفه‌جویی شده و یا حتی بیشتر از آن، از زمین یا منابع آب سطحی، برداشت انجام می‌شد تا نیازهای آبی سطوح جدید زیر کشت برده شده را تامین کند. بنابراین عملا پتانسیل صرفه‌جویی اعلام شده از سوی وزارت جهاد کشاورزی هیچ‌گاه محقق نشده است. در سال‌های اخیر، با بررسی روندهای موجود و بازنگری در برنامه‌ها، همچنین در نظر گرفتن کمک‌های بلاعوض دولتی برای کنترل مصرف آب در بخش کشاورزی، در راستای احیا و تعادل بخشی دشت‌های کشور، این نقیصه برطرف شده است.