سامانههای نوین آبیاری منجر به افزایش مصرف آب و کاهش تغذیه سفره ها شده است و چون تاثیر مثبت دراین حوضه ندارد، آن را در زمره فعالیتهای ناکارآمد قلمداد میکنند. روشهای نوین آبیاری بصورت واقعی در آب صرفه جویی نمیکند. آب خروجی از مزرعه و آب نفوذ یافته به اعماق زمین جزء تلفات نیست و به نحوی قابل استفاده است. نکته کلیدی در بررسی اثربخشی سامانههای نوین آبیاری بطور طبیعی کارکرد سامانهها در بخش کشاورزی و با هدف جلوگیری از تلفات آب در مقیاس مزرعه است. مهندس شیرزاد مدیر بخش کشاورزی شرکت کشت و صنعت شریف آباد افزود: بررسیها نشان میدهد، طی سالهای اخیر مقادیر راندمان آبیاری بواسطهی اجرای این سامانهها، افزایش سطح دانش بهرهبرداران، گسترش شبکههای آبیاری و برخی موارد دیگر ارتقاء یافته است، که پیام اصلی آن کاهش تلفات آب در داخل مزرعه و اثر بخش بودن روند اجرای این سامانه-ها شده است. بنابراین مطابق انتظار از کارکرد اصلی سامانههای نوین آبیاری یعنی کاهش تلفات ناشی از رواناب و نفوذ به اعماق زمین و در اختیار قراردادن آب در محدوده ریشه گیاه موفق عمل نموده است. ممکن است مقدار کاهش آب در در سطح حوضه آبریز و سطح سفره های آب زیرزمینی به دلیل عدم کنترل برداشت و یا افزایش سطح اراضی آبی نمود عینی نداشته باشد. ارایه کمّی توسعه سامانههای نوین آبیاری در کشور و بیان برخی انتقادات در رابطه با عدم اثربخشی آنها، با توجه به شرایط و مقیاسهای مورد بررسی و انتظارت از سامانهها وتحلیل نهایی مبنی بر اثربخش بودن سامانههای نوین آبیاری ارایه میگردد. مدیر بخش کشاورزی شرکت گفت: استفاده از سامانههای نوین آبیاری در جهت دستیابی به رشد تولید در اراضی از اهمیت بسزایی برخوردار است.
توسعه شبکههای آبیاری و زهکشی اراضی کشاورزی نیازمند سرمایهگذاری است ودر برنامه هفتم پیشرفت بر تامین خوراک دام ، حمایت از کشاورزان به منظور پیشرفت برنامه تولید، تاکید و برای سنجههای عملکرد واجرای سالانه هدف گذاری شده است.
وی ضمن اشاره به اصلاح اهداف عملیات طرحها افزود: با لحاظ طرحهای مکمل از جمله شبکههای آبیاری و زهکشی اصلی و فرعی و با هدف تعادل بخشی مثبت و افزایش بهرهوری، تمامی طرحهای در دست اجرا و برای بررسی ارائه و نسبت به اصلاح اهداف و عملیات طرحها و زیرپروژه های یاد شده با هدف توجیهپذیر کردن آنها بایداقدام نمود.
و افزود تحویل حجمی آب در بخش کشاورزی از اهمیت ویژه برخوردار است : از جمله چالشهای موجود در بخش آب کشاورزی میتوان به کم آبی و خشکسالی، مدیریت منابع اعتباری، پروژههای قدیمی، عدم تحویل حجمی آب، ممنوعه شدن دشتها و فرونشست اشاره کرد.
از جمله رویکردهای لازم در بخش آب کشاورزی استفاده از خطوط لوله در توسعه تکمیل شبکههای آبیاری و زهکشی و نیز احداث و بهسازی کانالهای آبیاری و پوشش انهار سنتی با رویکرد سامانههای نوین آبیاری کم فشار، نیم لوله و کانالهای روبازبرشمرد.